Campagne Suitsupply 2016 en de vrijheid van commerciële meningsuiting

Eerst maar eens even naar de campagne kijken. Dit zijn een paar van de uitingen.

Wat kunnen we daar over zeggen?

Ik denk in ieder geval dit. Er is veel geld in deze campagne gestoken. En dan bedoel ik niet zozeer in mediabestedingen maar in de productie ervan. De fotografie is van kwaliatief hoog niveau - fotograaf is Carli Hermès, die ook eerder Suitsupply campagnes fotografeerde en ook werkt met adverteerders als Martini, Swatch, Levi's, Mexx, Nike, WE, Philips, Sony, BMW en Mercedes Benz. Het is ook evident dat Suitsupply humor in de campagne wil brengen en vrouwen neerzet als lustobject. En dat Suitsupply de aandacht wil trekken door te choqueren.

Je zou de campagne ook kunnen kwalificeren als tamelijk braaf in vergelijking met campagnes die Suitsupply deed in eerdere jaren, zoals deze uit 2014:

Of deze uit 2010:

Het lijdt geen twijfel wat de inspratiebron is van al deze campagnes. Edouard Manet schilderde Le Déjeuner sur l’herbe in 1863 en is de grote publiekstrekker van Musée d'Orsay in Parijs. Er bestaat overigens een hele set aan schilderijen uit begin 16de eeuw die worden genoemd als inspiratiebron van het schilderij van Edouard Manet.

Een enkele zoekopdracht in Google laat zien dat het schilderij van Manet inspiratiebron is geweest voor eindeloos veel kopieën en imitaties. Suitsupply heeft deze zinnenprikkelende mannenfantasie opgepakt en er campagnes op gebaseerd. Controversieel en met commercieel succes.

Tot zover de dingen die ik denk met zekerheid over deze campagnes te kunnen zeggen.

Dan heb ik nu vooral vragen.

Nog nooit is porno zo laagdrempelig en massaal beschikbaar geweest als nu. Playboy USA is gestopt met het publiceren van foto's van blote vrouwen omdat waar er ook maar verbinding met het internet kan worden gemaakt, wij binnen enkele seconden porno tot onze beschikking kunnen hebben. Toch als een adverteerder zich van licht erotisch beeld bedient in een campagne, brengt dat mensen in actie. Waarom is dat? Is dat vanwege het publieke domein waarin de uitingen worden gedaan? Is dat omdat deze uitingen een duidelijk en traceerbare afzender hebben, wat stimuleert om de afzender ook aan te spreken?

Wat is het dat vrouwen soms zo boos maakt?

Is Nederland - en de wereld - sinds de Sexuele Revolutie van de jaren '60 en '70 niet al decennia lang aan het vertrutten? Als ja: is dat goed of juist niet? En wie bepaalt dat? Misschien is vertrutten niet het juiste woord. Wat dan wel?

Reclame schetst zo goed als altijd een ideaalbeeld van de vrouw, zowel in reclame die is gericht op mannen als in die gericht op vrouwen. Vrouwen in reclame zien er doorgaans aantrekkelijk uit. Dat kan lust opwekken. Waarom is het dat een campagne die met dit gegeven speelt juist zoveel agressie opwekt?

Iedereen is op social media en nu we ons kunnen laten horen, doen we dat ook. Is social media daarmee tot een sturende kracht geworden die in toenemende mate bepaalt in welke richting wij ons als maatschappij bewegen?

Die laatste vraag is het makkelijkst te beantwoorden. Dat antwoord is ja. Wie de stem van social media mobiliseert en organiseert, heeft macht. De tijd zal leren hoeveel.